Ένα υπέροχο εξαήμερο έκλεισε και το μυαλό μας συνεχίζει να επιστρέφει στις εμπειρίες που ζήσαμε μαζί με τους νέους μας φίλους και τις νέες μας φίλες από την Γερμανία και την Ακαδημία της Blau-Weiss 96!
Ένα εξαήμερο γεμάτο δραστηριότητες και πολύ παιχνίδι, παρέες, γέλιο και δημιουργία κοινών αναμνήσεων και ουσιστικών σχέσεων!
Αφήνοντας πίσω μας αυτήν τη σπουδαία εμπειρία, ζητήσαμε από τους πρωτοστάτες της γερμανικής αποστολής να περιγράψουν για το makedonikos.gr σκέψεις και συναισθήματα για όσα βίωσαν στην Θεσσαλονίκη.
Ξεκινήσαμε με την υπεύθυνη του προγράμματος από την πλευρά της Blau-Weiss 96, την αεικίνητη κ. Κόνι Τασμαλάκης, προπονήτρια ποδοσφαίρου και βόλεϊ στην ομάδα της πόλης του Αμβούργου.
«Πιστεύω πολύ στην ιδέα ότι ο αθλητισμός φέρνει κοντά τον κόσμο, συνδέει όλα τα παιδιά», μας εξήγησε. «Εμείς (σ.σ. είχε στο πλάι της την κ. Κατρίν) είμαστε μεγάλες γυναίκες (σ.σ. γέλια) και, μερικές φορές ίσως είμαστε καλύτερες στην οργάνωση. Αλλά αγαπήσαμε εδώ στον Μακεδονικό το πνεύμα και το πάθος των νεαρών προπονητών! Λέμε την έκφραση “άγριοι, νέοι και ελεύθεροι” και πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι μεταλαμπαδεύουν τη χαρά μέσα από την σύμπνοια, μέσα από το πρόγραμμα των προπονήσεων και τον τρόπο που δουλεύουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τα ομαδικά αθλήματα μπορούν πράγματι να φέρουν όλα τα παιδιά μαζί! Και οι προπονητές εδώ στον Μακεδονικό τα πηγαίνουν εξαιρετικά σε αυτό το κομμάτι!»
«Επίσης, οι Έλληνες γονείς συμμετέχουν με μεγάλη ευτυχία, υποστηρίζοντας το όλο πράγμα. Τι εννοώ; Τα παιδιά έρχονται εδώ για προπόνηση τέσσερις φορές την εβδομάδα και οι γονείς πρέπει να τα φέρουν με το αυτοκίνητο. Όμως μένουν εδώ, πίνουν καφέ και σνυνατούν φίλους! Και έπειτα φεύγουν για να γυρίσουν σπίτι με το παιδί. Περνούν πολύ χρόνο εδώ, οι γονείς, τα παιδιά, οι προπονητές, όλοι. Για εμάς, είναι μια μεγάλη και πρωτόγνωρη εμπειρία αυτό το κομμάτι! Όλοι οι γονείς και οι προπονητές που ήρθαμε από την Γερμανία νιώθουμε ότι πραγματικά βρήκαμε φίλους εδώ».
Καθώς έδινε τη σκυτάλη του λόγου στην κ. Κατρίν Λέβενσταϊν, η κ. Κόνι εξήρε επίσης και την ομοιομορφία με την οποία προπονούνται ή ταξιδεύουν σε αποστολή τα τμήματα του Μακεδονικού, χρησιμοποιώντας και την έκφραση «αυτό υποδηλώνει ότι μιλάμε για μια ομάδα».
Η κ. Κατρίν Λέβενσταϊν συμμετέχει στο πρόγραμμα ανταλλαγής αθλητών και αθλητριών ως γονέας, μητέρα ενός 15χρονου αγοριού και ενός 10χρονου κοριτσιού. Η οργάνωση και το πάθος της είναι εμφανή.
«Ήρθαμε πέρυσι εδώ για την γνωριμία με τους προπονητές και για να δούμε και να σημειώσουμε τα πάντα εκ των προτέρων. Ήταν πολύ πολύ ωραία. Και τον Ιούλιο είχαμε στο σπίτι μας τέσσερα παιδιά 15 ετών! Ήταν σα να γνωρίζονται όλα μεταξύ τους από πάντα! Μιλούσαν, έκαναν πλάκα, περνούσαν καλά, έπαιζαν ποδόσφαιρο… Δεν φοβόντουσαν να έρθουν σε στενή επαφή!
Έπειτα είχαμε αρκετό sightseeing στην πόλη και συχνά ήταν πολύ κουρασμένα, επειδή οι μέρες ήταν… μεγάλες. Αλλά στο τέλος ήταν όλα χαρούμενα. Είδαμε τόσα πολλά: είδαμε το Αμβούργο, το στάδιο ποδοσφαίρου, πήγαμε στο μουσείο μινιατούρας! Κινούμασταν στο κέντρο οπότε ήταν όλα πιο εύκολα, έκαναν ψώνια, πήγαμε σε escape room! Και πάντα κάναμε πράγματα που τους έφερναν κοντά, έπρεπε να δουλεύουν μαζί για το οτιδήποτε.
Τα περισσότερα παιδιά στην Γερμανία δεν είναι πολύ εξοικειωμένα με τα αγγλικά, εν αντιθέσει με τα παιδιά στην Ελλάδα που είναι σε πολύ καλό επίπεδο όσον αφορά στην γλώσσα. Ο γιος μου με ρώτησε πότε μπορεί να έρθει ξανά στην Θεσσαλονίκη! Κανονίζει με τους φίλους που έκανε να έρθει κοντά στο Πάσχα για παράδειγμα να τους ξαναδεί!»
«Όσο ήμασταν εδώ, κάναμε πολλά πολιτιστικά πράγματα, επισκέψεις και δράσεις. Ίσως να μην ήταν ενδιαφέροντα για όλα τα παιδιά. Αλλά όταν ξανασκεφτούν το ταξίδι, θα τα έχουν αυτά στο μυαλό τους. Και θα ρωτήσουν τους γονείς τους “μαμά, μπαμπά, τι ήταν αυτός ο Μέγας Αλέξανδρος τέλος πάντων;”. Νομίζω πως ήταν μια πολύ καλή εμπειρία για τα παιδιά. Ένας διαφορετικός πολιτισμός, γιατί όντως είναι διαφορετικός ο τρόπος ζωής. Στην Γερμανία τα παιδιά είναι πάντα με το ρολόι, πάντα στην ώρα τους, πάντα έχουν ένα πλάνο. Ενώ εδώ καμιά φορά ρωτάς “ποιο είναι το πλάνο;” και σου απαντούν “δεν ξέρω!”. Είναι εύκολο!
Και την Κυριακή ήταν η Family Day. Τα μικρότερα παιδιά νομίζω πως ήταν λίγο φοβισμένα στην αρχή, τι θα γίνει με τη γλώσσα, δεν ξέρουν τους γονείς και τους ανθρώπους εδώ. Αλλά στο τέλος επέστρεψαν όλα πολύ χαρούμενα και είχαν περάσει εκπληκτικά! Στην παραλία, στην ιππασία, οπουδήποτε, ακόμα και στα σπίτια των οικογενειών! Και τα έβλεπες να τρέχουν και να λένε “πρέπει να καλέσω τη μαμά μου! Πρέπει να τα πω στη μαμά μου!”. Νομίζω πως αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα που πήραν τα παιδιά και ίσως να μην το ξεχάσουν ποτέ! Και ίσως να πήραν την αίσθηση του πώς είναι να είσαι σε άλλη χώρα, σε διαφορετικό πολιτισμό. Ο γιος μας έχει νέους φίλους. Και αν κρατήσουν όλοι αυτήν την εμπειρία στο μυαλό τους, μπορούν να έχουν τη φιλία για τα επόμενα δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια!».
Τον επίλογο έκανε ο σύζυγος της κ. Κατρίν, ο άνθρωπος με το ακατάσβεστο πάθος για διασκέδαση και δημιουργία, ο κ. Σβεν Λέβενσταϊν.
«Τα αγαπημένα μου και πιο ενδιαφέροντα πράγματα που είδα, είναι η διαφορά στην προπονητική μέθοδο και το ότι γνώρισα αυτούς τους προπονητές. Νομίζω όλοι οι άνθρωποι εδώ διασκέδασαν! Εδώ στην Ελλάδα γνώρισα πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, γνώρισα μαμάδες και μπαμπάδες, κάναμε κουβέντες, για την ζωή στην Γερμανία και εδώ. Αλλά το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα ήταν η διαφορετική προσέγγιση και οι διαφορετικές μέθοδοι στην προπόνηση. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις τον τρόπο που γίνεται εδώ η προπόνηση: είναι εντελώς διαφορετικός σε σχέση με την Γερμανία! Είναι πολύ δύσκολος. Ο μεγάλος μου γιος μου είπε ότι διασκέδασε τόσο πολύ κάνοντας προπόνηση εδώ και ότι ήταν μια προπόνηση πολύ έντονη! Και μας έκανε όλους εντύπωση πόσο νέοι είναι οι προπονητές εδώ!».
«Μου αρέσει το μέρος αυτό! Μου αρέσει η Ακαδημία του Μακεδονικού! Είναι ένα οικογενειακό μέρος! Όλοι είναι φιλικοί, βλέπεις φιλικά πρόσωπα στο κυλικείο, όλοι θα σου μιλήσουν και θα σε προσεγγίσουν. Αγαπώ αυτό το μέρος! Βρήκαμε πολλούς φίλους εδώ. Και νομίζω ότι θα επιστρέψουμε. Ακόμη και για διακοπές έστω!»
Εκ μέρους του Μακεδονικού, η μεγάλη άτυχη του εξαημέρου ήταν η υπεύθυνη της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου και υπέυθυνη του προγράμματος, κ. Μαρία Εξαδακτύλου, η οποία νόσησε και δεν μπόρεσε να συμμετάσχει παρά μόνον στην πρώτη ημέρα της εν Ελλάδι φιλοξενίας.
«Ευχαριστούμε πολύ τους γονείς των παιδιών του Μακεδονικού που έκαναν θυσίες για να εκπονηθεί ένα τόσο απαιτητικό προγραμμα», δήλωσε στο makedonikos.gr μετά τον αποχαιρετισμών των νέων μας φίλων. «Ευχαριστούμε και την κυρία Κόνι Τασμαλάκης για την άριστη συνεργασία. Και, τελος, ένα μεγάλο μπραβο στα παιδιά μας που ανέδειξαν την ελληνική – μακεδονική φιλοξενία! Όλα πραγματοποιήθηκαν βάσει πλάνου και οργάνωσης μηνών. Η διαδρομή ήταν σπουδαία, ήταν μια εμπειρία ζωής που όσοι και όσες την έζησαν θα την διηγούνται στα παιδιά τους!»
Τέλος, τον επίλογο στην περιγραφή των εντυπώσεων αυτής της ανεπανάληπτης εμπειρίας έκανε η υπεύθυνη της Ακαδημίας Βόλεϊ του Μακεδονικού και μέλος της οργανωτικής ομάδας για το πρόγραμμα, κ. Κωνσταντίνα Θεοδωράκου.
«Μετά την επίσκεψη μας στην Γερμανία τον Ιούλιο, ήταν ουσιαστικά η δεύτερη ομαδική συνάντηση των Ελλήνων και Γερμανών παιδιών. Και θεωρώ ότι αυτές οι έξι μέρες ήταν το απόγειο της σύνδεσης τους και δημιουργήθηκαν φιλίες ουσιαστικές. Τα παιδιά έδειχναν σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα από την προηγούμενη, δική μας επίσκεψη.
Οι δραστηριότητες που επιλέξαμε ήταν έτσι σχεδιασμένες ώστε να γνωρίσουν την πόλη και να περάσουν καλά, να διασκεδάσουν. Τα παιδιά είναι ενθουσιασμένα από την εμπειρία. Οι έξι αυτές ημέρες ήταν σα να άνοιξε μια πολύ όμορφη παρένθεση στην καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις τους και, μιλώντας μαζί τους, πραγματικά καταλαβαίνεις ότι ένιωθαν μια γλυκιά “υποχρέωση” να κάνουν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για τα παιδιά που φιλοξένησαν σπίτι τους, ώστε να ανταποδώσουν την φιλοξενία που λάβαμε εμείς εκεί. Highlight, φυσικά, ήταν η Family Day την Κυριακή. Κάθε παιδί μπορούσε να διαλέξει ό,τι ήθελε και οι περισσότεροι εννοείται διάλεξαν θάλασσα, φαγητό, ιππασία και βόλτες».
«Στην γερμανική αποστολή, εκτός από τους υπεύθυνους προπονητές, ακολούθησαν και γονείς παιδιών της Blau-Weiss, οι οποίοι είναι εκπληκτικοί και κάνουν τα πάντα για να επιτευχθεί ο στόχος του προγράμματος αυτού!
Θα ξαναπούμε, ακόμη μία φορά, ότι δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσα είναι τα οφέλη που προκύπτουν για τα παιδιά μέσα από αυτό το πρόγραμμα! Όχι μόνο από άποψη ιδεών και εικόνων, αλλά και από τη γνωριμία με κοινωνούς μιας διαφορετικής κουλτούρας, το να έρχεσαι σε επαφή με νέους πολιτισμούς, με παιδιά και ανθρώπους που μιλούν μεν μια άλλη γλώσσα, αλλά και μια, τελικά, κοινή: αυτήν της αγάπης και του αθλητισμού!».
Με αυτές τις σκέψεις λέμε «εις το επανιδείν» και «auf Wiedersehen» μεταξύ μας, νιώθοντας πιο γεμάτοι και γεμάτες από αυτό που αποτελεί την ουσία της ζωής: τις ανθρώπινες σχέσεις!
