Ο Ηλίας Χαρατάσος σηκώνει για δεύτερη συναπτή σεζόν τα μανίκια του στο φυσικοθεραπευτήριο και τα γήπεδα του Μακεδονικού, εφαρμόζοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες του στους αθλητές των «πράσινων» τμημάτων.
Το σημείο αναφοράς σε ό,τι έχει να κάνει με την υγεία, την σωματική προετοιμασία, την αποκατάσταση, τη θεραπεία, ακόμα και την υποστήριξη των αθλητών, ο νεαρός φυσικοθεραπευτής του συλλόγου, πτυχιούχος ΑΤΕΙ Φυσικοθεραπείας και με τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών στο «Sport and Exercise Science & Medicine», μίλησε στο makedonikos.gr για τις μεθόδους και τις πρακτικές του, τη σχέση με τους παίκτες και τα επιτελεία, καθώς και τις συμβουλές που δίνει στους αθλητές.
Μπορείς να μας περιγράψεις μια τυπική σου ημέρας στο γήπεδο;
«Η ημέρα ξεκινά κυρίως με την ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου, είναι η πρώτη που ξεκινά προπονήσεις στις εγκαταστάσεις του Μακεδονικού. Θα έρθουν οι παίκτες πριν την προπόνηση, είτε για κάποια προθέρμανση με μασάζ, είτε για να δέσουμε τα πόδια αν υπάρχει τραυματισμός, όπως διάστρεμμα. Κάτι σαν περιποίηση δηλαδή, ζέσταμα πριν το ζέσταμα. Μετά ξεκινά η προπόνηση, αν υπάρχουν τραυματισμένοι παίκτες γίνονται θεραπείες παράλληλα με την προπόνηση. Μετά, αφού τελειώσω με τις θεραπείες, πηγαίνω στο γήπεδο να παρακολουθήσω την προπόνηση, για κάθε περίπτωση που θα χτυπήσει κάποιος, να είμαι δηλαδή σε ετοιμότητα. Πολλά παιδιά μπορεί να χρειαστούν μασάζ, επίσης.
Μετά είναι η σειρά του μπάσκετ. Ουσιαστικά γίνεται το ίδιο με το ποδόσφαιρο, όπως ξεκινά η μέρα έτσι κλείνει, αφού αυτοί έχουν τελευταίοι προπόνηση. Ενδιάμεσα, αν χτυπήσει κάποιο παιδί της Ακαδημίας, έρχεται και το βλέπω, κρίνω τι έχει και αν χρειάζεται να πάει σε γιατρό ή αν χρειάζεται πρώτες βοήθειες, αλλιώς ξεκινάμε θεραπείες μαζί άμεσα».
Σε τι βαθμό είναι οργανωμένο το δικό σου ιατρείο στις εγκαταστάσεις του συλλόγου και πόσο σε βοηθά αυτό;
«Είναι αρκετά οργανωμένο, δηλαδή για αθλητικές εγκαταστάσεις είναι αρκετά οργανωμένο. Πέρυσι, όταν ήρθα στο σύλλογο, πήρα κάποιον εξοπλισμό για μερικά πράγματα τα οποία μας καλύπτουν ακόμα περισσότερο, όπως νάρθηκες για κατάγματα, αλλά είναι σε πολύ καλό επίπεδο το ιατρείο μας γενικά, δεν έχουμε να… ντραπούμε για κάτι δηλαδή».
Πόσο συχνά σε επισκέπτεται κάποιος εκτός… ραντεβού θεραπείας, δηλαδή μετά ή πριν από μια προπόνηση επειδή σε έχει ανάγκη για ανακούφιση; Πώς επιτυγχάνεται η αποφόρτιση;
«Τουλάχιστον έξι άτομα την ημέρα σίγουρα. Έχουμε σάουνα, υδρομασάζ, δεινόλουτρο, κάνουμε μασάζ, ενεργητικές διατάσεις, διάφορες λύσεις».
Όσον αφορά στους σοβαρούς τραυματισμούς, σαν αυτόν του Αζίζη και του Λαβιδά, τι πρωτόκολλο ακολουθείται εκεί και πώς επιδιώκεται η επιστροφή στη δράση;
«Είναι μερικοί τραυματισμοί οι οποίοι είναι πιο ελαφρείς, ενώ κάποιοι άλλοι χρειάζονται χειρουγείο εννοείται. Στην πρώτη περίπτωση, την αποκατάσταση μπορώ να την αναλάβω εγώ. Ο αθλητής θα πάει μεν στον γιατρό να γίνει μια τυπική διάγνωση, και μετά αναλαμβάνω εγώ το κομμάτι από την αποκατάσταση μέχρι να επιστρέψει στο γήπεδο».
«Όσον αφορά στα χειρουργεία, είναι σημαντικό ο αθλητής να κάνει το χειρουργείο σε έναν γιατρό που εμπιστεύεται 100%. Η ομάδα θα μπορέσει να συνδράμει οικονομικά μεν, αλλά ο αθλητής έχει τη δυνατότητα να πάει σε όποιον γιατρό θέλει και εμπιστεύεται. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί βοηθά πάρα πολύ στην αποκατάσταση και στην επιστροφή στο γήπεδο, δεν έχει δηλαδή ο παίκτης στο κεφάλι του την ψυχολογία μήπως δεν έγινε κάτι καλά, μήπως κάτι πήγε στραβά.
Μετά το χειρουργείο, λοιπόν, από την πρώτη μέρα που ορίζεται στο πρωτόκολλο αποκατάστασης, ξεκινάμε στον Μακεδονικό μαζί. Έχουμε συνάντηση με τον αθλητή τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Ακολουθούμε σύγχρονα πρωτόκολλα αποκατάστασης. Στην αρχή είναι λίγο πιο παθητικά τα πράγματα, όσον αφορά στα φυσικοθεραπευτικά μέσα, με ρεύματα κλπ. Η ενδυνάμωση ξεκινά από πάρα πολύ νωρίς, τα πρωτόκολλα που ακολουθούμε είναι αρκετά επιθετικά, ενδυνάμωση, ασκήσεις, συντήρηση και αποκατάσταση, όλα πολύ επιθετικά. Για παράδειγμα, ενώ ο παίκτης δεν μπορεί ακόμα να τρέξει, μπορούμε να τον βάλουμε να κάνει ποδήλατο.
Στην περίπτωση του Αζίζη, ξεκίνησα ένα πολύ επιθετικό πρωτόκολλο, η ενεργητική αποκατάσταση ξεκίνησε πολύ νωρίς, μπήκαμε από τον πρώτο μήνα σε ασκήσεις στο γυμναστήριο, όχι με επιλέον βάρος εννοείται, μόνο με το δικό του βάρος. Στην καραντίνα είχαμε πρόβλημα, βέβαια, δεν μπορούσα να τον παρακολουθώ εύκολα, αλλά έδωσα ασκήσεις, κάναμε και κλήσεις στο skype, τον παρακολουθούσα λίγο από εκεί και μετά ερχόταν τρεις φορές την εβδομάδα στο γυμναστήριο. Όσο ήταν σπίτι, του είχα πει να πάρει βιβλία – γιατί μου έλεγε ότι δεν είχε βάρη – ώστε να συντηρηθεί έστω, αν δεν μπορέσει να βελτιωθεί, τουλάχιστον να έμενε δηλαδή στο επίπεδο που βρισκόταν. Το θέμα είναι να υπάρχει θέληση, και κυρίως όχι από τον φυσικοθεραπευτή που πρέπει βέβαια συνέχεια να πιέζει όταν ο αθλητής βαριέται, το θέμα είναι να μην βαριέται ο αθλητής, να έχει διάθεση να το κάνει.
Ο Άλεξ (σ.σ. Λαβιδάς) είχε ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο, γιατί δεν ήταν καθαρά μόνο χιαστός, έκανε και συρραφή μηνίσκου, που εντείνει τον πόνο και τη δυσκολία της αποκατάστασης, είναι ένα έξτρα εμπόδιο. Πάμε πάρα πολύ καλά πάντως, ο κ. Μανώλογλου που τον χειρούργησε είναι πολύ καλός. Στους εννιά μήνες θα μπορεί να παίζει σε αγώνες κανονικά.
Σχετικά με το πώς και πότε κρίνω για την επιστροφή ενός αθλητή στη δράση, για να μπορούμε να είμαστε όσο πιο ακριβείς γίνεται, ακολουθώ κάποια τεστ, υπάρχουν κάποια κριτήρια. Όταν αρχίζουμε και μπαίνουμε σε ατομικές προπονήσεις στο γήπεδο, κάνω αυτά τα τεστ για να έχω έναν δέικτη ετοιμότητας για την επιστροφή του αθλητή».
Ποια η σχέση σου με τους παίκτες και τα επιτελεία των τμημάτων;
«Οικογενειακή θα έλεγα. Καθημερινή επαφή στο τηλέφωνο, καλημέρα, καλησπέρα, κάθε μέρα. Επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ το γεγονός ότι το γραφείο είναι ανοιχτό συνέχεια, όποιος έχει πρόβλημα μπαίνει και μου το λέει, υπάρχει καλή επικοινωνία. Με τους προπονητές νιώθω συνεργάτης και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν νιώθω ότι είναι αυτοί στο ένα επίπεδο, οι προπονητές, και ξεχωριστά ο φυσικοθεραπευτής και ο φροντιστής. Είμαστε όλοι μαζί μια ομάδα, παίρνουμε και κοινές αποφάσεις και αυτό είναι πολύ καλό».
Τι συμβουλές δίνεις στους ποδοσφαιριστές και τους καλαθοσφαιριστές για τη διαχείριση του φόρτου της προετοιμασίας;
«Σίγουρα ο ύπνος παίζει μεγάλο ρόλο, αυτό το 8ωρο που λένε όλοι είναι πολύ σημαντικό. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι με την έλλειψη ύπνου έχουμε μια προδιάθεση να τραυματιστούμε. Η καλή ενυδάτωση επίσης, ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι και ειδικά για την ποδοσφαιρική ομάδα που κάνει σε εξωτερικό χώρο. Γι’ αυτό έχουμε ηλεκτρολύτες και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Άλλη συμβουλή είναι να κάνουν καλό ζέσταμα πριν το ζέσταμα της προπόνησης, τη λεγόμενη ενεργοποίηση στο γυμναστήριο. Το λέω σε όλους, έχουν αρχίσει τα παιδιά να το κάνουν, δε γινόταν αυτό τόσο πολύ πριν έρθω στην ομάδα, και τα παιδιά είδαν ότι βοηθά πολύ αυτό. Επίσης, ενεργητικές διατάσεις στο σπίτι για πόνους πιασίματος κλπ, και μασάζ ακόμα, κάνει δουλειά σε θέματα ξεκούρασης, αν μπορεί από μόνος του ο αθλητής να τρίψει το σημείο του πόνου τότε είναι πολύ εύκολο. Και παγομάλαξη ακόμα, φυσικά μετά τις προπονήσεις και όχι πριν».
